حسینیه مشرق-«خولى بن يزيد اصبحى» که با امام حسین(ع)، دشمنی و کینه عمیق داشت، در نامه ای به ابن زیاد نوشت:
« ای امیر! پسر سعد شبانگاه از لشکرگاه خود بیرون می رود و همراه با حسین در ساحل فرات، بساط گفتگو می گستراند و این گفتگوها گاه تا نیمه های شب ادامه دارد.
او با حسین نرمش و رأفت و سازش دارد. اگر فرماندهی را به من بسپاری من کار را تمام خواهم کرد و به تنهایی بر این امر توانایم.»
« ای امیر! پسر سعد شبانگاه از لشکرگاه خود بیرون می رود و همراه با حسین در ساحل فرات، بساط گفتگو می گستراند و این گفتگوها گاه تا نیمه های شب ادامه دارد.
او با حسین نرمش و رأفت و سازش دارد. اگر فرماندهی را به من بسپاری من کار را تمام خواهم کرد و به تنهایی بر این امر توانایم.»
عبیدالله زیاد به عمرسعد نوشت:
«ای پسر سعد خبر رسیده است که شب ها تا دیرگاه با حسین گفت و گوها داری. همین که نامه ام را خواندی حسین را وادار تا بر فرمان من فرود آید. اگر نپذیرفت آب را بر او ببند و میان او و یارانش و آب فرات حایل شو(فاصله بینداز)،چنانکه حتّی یک قطره ننوشند»
عمرسعد با دریافت نامه عبیدالله، به «عمرو بن حجّاج» دستور داد با پانصد نفر، کمربندی در حاشیه فرات ایجاد کرده و مانع از دسترسي سپاه امام به آب شوند.
«حجّار بن ابجر» را با چهارهزار سواره بر آبراه غاضریّه گماشت. و شبث بن ربعی نیز با هزار سوار مأمور حفاظت بخش دیگر غاضریّه شد.
یزید بن معاویه طی فرمانی، به عبیدالله اختیار تام داد و چهار هزار دینار و دویست هزار درهم برای تأمین هزینه نظامی فرستاد.
عبیدالله بن زیاد در مسجد کوفه سخنرانی و تهدید کرد که هر کس به کربلا نرود ذمّه ای از او بر گردن نیست.
«سوید بن منقری» از جانب عبیدالله مأموریت یافت هر کس را به جبهه جنگ نمی رود دستگیر کند.
مردی شامی برای مطالبه میراث خود به کوفه آمده بود، او را گرفتند. هیچ کس به توضیحات او گوش نداد. عبیدالله فرمان داد او را گردن زدند. مردم با دیدن این صحنه هراسان و شتابان به سمت کربلا حرکت کردند.
نوشته اند برخی به دلیل ترس و یا ازدحام، از پل به درون آب افتادند. برخی بدون سلاح و با سنگ و چوب به کربلا آمدند.
«ای پسر سعد خبر رسیده است که شب ها تا دیرگاه با حسین گفت و گوها داری. همین که نامه ام را خواندی حسین را وادار تا بر فرمان من فرود آید. اگر نپذیرفت آب را بر او ببند و میان او و یارانش و آب فرات حایل شو(فاصله بینداز)،چنانکه حتّی یک قطره ننوشند»
عمرسعد با دریافت نامه عبیدالله، به «عمرو بن حجّاج» دستور داد با پانصد نفر، کمربندی در حاشیه فرات ایجاد کرده و مانع از دسترسي سپاه امام به آب شوند.
«حجّار بن ابجر» را با چهارهزار سواره بر آبراه غاضریّه گماشت. و شبث بن ربعی نیز با هزار سوار مأمور حفاظت بخش دیگر غاضریّه شد.
یزید بن معاویه طی فرمانی، به عبیدالله اختیار تام داد و چهار هزار دینار و دویست هزار درهم برای تأمین هزینه نظامی فرستاد.
عبیدالله بن زیاد در مسجد کوفه سخنرانی و تهدید کرد که هر کس به کربلا نرود ذمّه ای از او بر گردن نیست.
«سوید بن منقری» از جانب عبیدالله مأموریت یافت هر کس را به جبهه جنگ نمی رود دستگیر کند.
مردی شامی برای مطالبه میراث خود به کوفه آمده بود، او را گرفتند. هیچ کس به توضیحات او گوش نداد. عبیدالله فرمان داد او را گردن زدند. مردم با دیدن این صحنه هراسان و شتابان به سمت کربلا حرکت کردند.
نوشته اند برخی به دلیل ترس و یا ازدحام، از پل به درون آب افتادند. برخی بدون سلاح و با سنگ و چوب به کربلا آمدند.
* آینه در کربلاست / روز شمار زندگاني امام حسين(ع) (هردو با تصرف و تلخیص)
